Veda

Ne kadar boş şu hayat… yaşıyoruz da neye yaşıyoruz neyi yaşıyoruz niye yaşıyoruz… amacımız yok ki.. boşu boşuna geçiyor günler adı “yaşamak” olmuş bu saçmalığın..
Tek yaşadığım acı aslında..
Her gün ağlamak.. bumu yaşamak..
Bunlarsa eğer evet ben yaşıyorum.. niçin olduğunu bilmesem de yaşıyorum..
Yaşamakla nefes almak o kadar farklı terimler ki aslında..
Ben yaşamıyorum.. nefes alıyorum..
O mutlu ışıklar uzakta ki evlerin içinde ki aileler.. sahilde ki sevgililer.. gülüşen kızlı erkekli arkadaş grupları.. işte onlar yaşıyor..onlar nefessiz bile yaşayabiliyor.. içlerinde ki çevrelerinde ki sevgiyle..
Bu kadar kötü mü diyorum içimden..
Bilmem bu kadar batakta mıyım?
Aslında ne var ki benim sorunum olabilecek..
Arkadaş mı diyorum asıl sorun.. evet arkadaşlar onlar sebep oldu içime gömülmeme.. kendimi öldürmeme onlar sebep oldu…
Aşk mı diyorum? Yok ne alakası var olmayan o duygu beni öldüremez.. sadece özendirir.. sevilme ihtiyacımı hatırlatır sadece..
Körelmiş duygularım sonuna kadar içime batarken çevreme kuşkuyla şüpheyle anlamsız gözlerle bakarken nasıl mutlu olabilirim ki ben… ?
Tek şey diyorum tanıdıklarıma içimden... çek git buradan çek git kurtul benden… daha vakit varken hepsi kurtulsun benden… benim bile bulamadığım benden…
Kurtulmuyorlar ama ne var ki bende? Hep yakınımdalar işte o dostluk kavramını kuruyorlar önce… en gizli silahlarını örümceğin ağı o işte… !
Sonra beni çekiyorlar o ağa.. yani kendilerine.. usul usul onların yemi olmak için gidiyorum farkında olmadan…
Bir iki direniş yaşıyorum ağda…
Sonra?
İşte sonrası ölüm oluyor…
Bir kez daha ölüm.. sade nefes alarak ölmek en acısı aslında..
Bunlardan sonra yıkılır güven duygusu sevgi inancı… benim ki de yıkıldı artık tuzla buz oldu dağıldı içimde…
Külleri dönüyor, fırtınalar yaratıyor kalbimde…
Ama yine de artık yoklar..
Yeni örümcekler sarıyor etrafımı gene o tuzaklardayım ölümü bekliyorum artık korkusuz belki de… ya da en büyük korkular var içimde…
Son olarak ne diyebilirim ki insanlara…
Neden yazıyorum bilmiyorum bile..
Veda mı bu?
Kendime size veda mı ediyorum… ?
Vedaysa eğer arkamdan üzülmeyin…
Arkamdan ağlamayın hak edecek hiçbir şey yapmadım…
Benden çaldıklarınız da sizin olsun…
Kalbim kalsın sizde… düşüncelerim… gülüşlerim… mutluluklarım…
Beni acılarımla göz yaşlarımla hüzünlerimle yakın…
Küllerimi savurun denize…

Komünizm

Komünizm satmak ya da almak değildir,

Komünizm paylaşmaktır.

Komünizm insanları milletlerine,dinlerine,renklerine göre ayırmak değildir,

Komünizm farklılıkları zenginlik olarak görüp beraberce yaşamaktır.

Komünizm savaş değildir,

Komünizm tüm dünyada barıştır.

Komünizm çalışmadan,ter dökmeden kazanmak değildir,

Komünizm her insanın emeği kadar kazanmasıdır.

Komünizm zenginlerin mahkemelerinde fakirlerin yargılanması değildir,

Komünizm mahkeme önünde başbakandan ırgata kadar herkesin eşit olmasıdır.

Komünizm yoksul diye insanların hastahane kapılarında,zenginlerin ise hastane süitlerinde yaşamaları değildir.

Komünizm her insana eşit sağlık imkanı sunulmasıdır.

Komünizm fakirin okula gitmek için 10km yürümesi ya da baba parasıyla okumak değildir.

Komünizm her insana eşit eğitim olanakları sunmaktır.

Komünizm hayata baba bursuyla gelip,çalışmadan yaşayabilmek değildir.

Komünizm çalışmasını engelliyecek bir sağlık sorunu vs. vs. olmadığı sürece çalışıp yaşamaktır.

Komünizm sadece zenginlerin eğlenmesi değildir.

Komünizm halkın isteklerine göre kurulan eğlence mekanlarında(diskodan tiyatroya,sinemadan ortaoyununa vs.) herkesin eğlenebilmesidir.

Komünizm orduya milyar dolarlar harcanması değildir.

Komünizm önceliği insan olan bir ideolojidir.

Komünizm etnik kökene ya da dine göre kıyak geçmek değildir.

Komünizm her insana eşit yaklaşmaktır.

Alıntıdır...

Bitmeyen Hikaye...

Yasama mucadelesinin ortasında yeni birgun baslamaktadır,gunes yıne dogmaktadır ama artık bizleri aydınlatmamakta beynımızı butun benligimzi kaplamıs bulutlardan gecememektedir..insanlar rahatı birbirleirini ezerek bulmaktadır..eski rahat gunler bitmis yepyeni ama kapkaranlık bir gun baslamaktadır...


Aklımızda bu düşünceler dönüyordu hep. İlerisi.. bizim için iyi mi olacaktı acaba? Kimsenin yok edemediği yanlışları biz yokedebilirmiydik? Güneşi tekrar görmeyi özlemiştik oysaki.. Yalancı güneşle doyurulan beyinleri, karanlığı ve içimizi kaplayan korkuyu yok sayanları anlamıyorduk biz.. beynimizdeki bulutları yok saymak, görmemek eritmezdi.. Aksine üstüne gitmemiz geriyordu.

Arkamı döndüğümde herkesin yerli yerinde olması ümidi vardı içimde.oysaki kimse bıraktığım yerde değildi benim dağınık haytım dışında ben henüz kendimi yinelerken herkes kaybolmuştu.oysaki o kadar inanmıştım ki bıraktığım gibi bulacağıma.meğer umut dediğimiz şey sadece Jack Lodon'ın kitaplarında olurmuş.güvenmiştim oysaki.ama kime? kime güvenip dönmüştüm arkamı?insanlar tıpkı yıldızlr gibiymiş meğersem.sürekli birbirlerinden ayrılıyorlamış.çıplak gözle görülmüyormuş bu ayrılış.o kadar ara açılıyormuş ki fark dildiğinde çok geç oluyormuş.ne yapacağımı bilmeden sadee hayatıma koyulmalıyım artık ben.asla arkamı dönmemeliyim yada buna alışmalıyım !gidenler geri gelmeyecek ya onlar ok uzakta olacak yada ben ulaşılmaz bir yerlerde !

Eskisi gibi olabilecekmiydik ki tekrar bir araya gelsek bile...insanlar hala birbirleri için kendilerini feda edebiliyorlarmıydı yoksa kendi dertlerine gömülmüş dış dünyayla bağlantılarını mı kesmişlerdi...bizi kendimize getirecek " ne yaptığımızın neyle uğrastığımızın farkında mıyız ? " sorusunu kendimize sormamızı sağlayacak biri varmıydı yoksa o kişiyi kendimiz mi yaratacaktık ?? herkesin kurtarıcısı kendisi miydi ??!!




Devam edecek...

Baskaldır!!

Karanlık gözlerimize çöktü artık.Işığı hatırlayamaz olduk.Sisler kapladı dort bir yanımızı.Hak ettik mi bunu?

Kime ne yaptık bilen var mı?

-Hayır!


Bütün bu acılar gibi bunuda hak etmedik biz.


Eger tanrı adil olsaydı zaten bizler bu hale düsmezdik,sömürenlerin varken!
Tanrı sevmedi bizi hep köseye attı!
Onun sevgisine ihtiyacımız yok!
Gozunuzde ki karanlıgı yırtın ve artık baskaldırın!
Zamanı geldi!GECİYOR!!!!!!

Kizmak,Icmek,Rahatlamak

Bazen bozuluruz birseylere,kizariz hayatimizda olanlara bazen arkadaslarimiza bazen ailemize bazen bu ulkede dunya da olanlara.. Herseyin bittigi noktada cogumuz icki de rahatlariz.. Vodka,bira,raki,viski vb. bir suru icki... Illa ki biri mutlu eder bizi sahte bir mutluluk.. Bazen sarhosken buluruz dogrulari bazen herseyi kaybederiz sarhosken.. Hayat bu kadar basit birsey iste.. Tabi bizi baglayan birsey yoksa..Baglanmayi unutali cok oldu insanlar artik uzak geliyor bana..Cogu beni ilgilendirmiyor olmasalar daha iyi benim icin..Kalabalik yapmazlar en azindan..Nerde oldugum nerede yasadigim oenmli degil nasil olsa yine hersey bok yine hersey bombos..Kafayi yesem kimin umrunda yada ölüp gitsem?Iste o kadar cok neden var ki icmek icin..Tek unutturucu cunku..Iyi ki var sinirlerimi yok eden tek arac..

Öylesine...

Korkak gözlerinin ardında ki sır perdesini arala artık.Birbirne kenetlenmiş acılmayan dudaklarınıda...
Bakısların o kadar soguk ki korkuyor insan..
Ama buluyor kendinden birseyler bakınca..
Sessizligini dinlemek,anlamaya calısmak kadar huzurlu birsey yok..
Günlerce aralıksız yapabilirim bunu...
Kacırmaya calıstıkca bakıslarını o hüznü anlıyor insan derinlerde ki...
Yavaslayan hareketlerinin dibe vurmus hayatının tek konugu benim..
Dipte yasamayı öğrendik,böyle daha gercek hersey daha düzgün..
Sahte mutluluklardansa artık somurtmak daha iyi..
O bos dünyanızda iyi eglenceler sizlere!!

Yeter!

Neden susmuyor bu cıglıklar?
Neden görmüyor bu insanlar?
Neredeler dogrular?
Neler oluyor bu dünyada ?

Hayat denen bu sahnede yanlıs mı oynadık?
Kim bizi neyle sucladı?
Birseylere gec mi basladık ?
Nereye gidiyoruz artık uyanın...

Mecbur degiliz merhametine
Mecbur degiliz iyi dileklerine
Madem geldik bu sahneye
Rolde senaryoda bizim artık!

Karamsarlık Bir Cok İnsanın Gercek Yüzüdür

Yagmurlu sonbahar günlerini

Gülümsemeden gecen o saatleri

Mutlulugu unuttugunuz yerleri

Yeniden yasamak icin hosgeldiniz...